چرا دولت شعارهای ضد استکباری را علیه خود می داند
خیلی
روشن است که پیام کسی که برای مملکتش شهید شده این است که ای مسئولین! ما
برای این مملکت از جان‌مان هم می‌گذریم پس برای یک لقمه نان مملکت ما را
ذلیل نکنید. 
مردم با جان و دل‌شان در روز تشییع 175 شهید گلگون کفن غواص،
همان شعارهای ضد استکباری را که در همه محافل و راهپیمایی های بعد از
انقلاب سر می دادند را دوباره تکرار کردند اما روزنامه های زنجیره ای و نیز
روزنامه هایی که از خزانه دولت ارتذاق می کنند متاسفانه یه این حماسه عظیم
کم توجهی کردند و 9 دی دوم انقلاب را سعی کردند کم رنگ جلوه دهند و به
نوعی مخالفت خود را با شعارهای ضد استکباری و به ویژه مرگ بر آمریکا نشان
دادند و اما اینکه چرا دولت و برخی از تندروهای جریان دوم خرداد با شعارهای
ضد استکباری مخالفند و این شعارها را علیه خود می دانستند سوالی است که از
باید خودشان پرسید.
اگر نگاهی مختصر به وصایای شهیدان جنگ تحمیلی بیندازیم، میبینیم همه آنها در نوشته هایشان به طور مشترک به یک چیز اشاره داشتند و آن هم دشمنی آمریکا با اسلام و انقلاب بود، با گذشت زمان نیز نه تنها سیاست های آمریکا در قبال ملت ایران تغییر نکرده، بلکه آنها بعد از جنگ جری تر هم شدند؛ مسئله ای که اصلاح طلبان نیز بهتر از هر کس دیگری در جریان این اقدامات هستند، اما به طور عجیبی باز هم خیال رابطه ای مجدد را در سر می پرورانند، طیفی که حافظه تاریخی ضعیفی دارند به طوری که هم از آن وصایا را فراموش کرده اند و هم جنایت های آمریکا را، و مثل اینکه نمی خواهند قبول کنند که آمریکا دشمن این ملت است و این فراموش کاری تا جایی پیش رفته است که جای دوست و دشمن در نظر آنها عوض شده است.
حال بعد از شناسایی و تشییع تاریخ‌ساز 175 شهید غواص برخی یادداشت‌های اعتراض‌آمیز علیه سیاسی بودن این مراسم در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که چند نکته در پاسخ به این یادداشت‌ها شایسته توجه است:
اولاً؛ صبح روز سه‌شنبه که قرار بود شهدا تشییع شوند، روزنامه‌های طرفدار دولت از اعتماد تا شرق و ایران و ابتکار و آفتاب یزد و ... همگی به کلی از هرگونه اطلاع‌رسانی نسبت به برگزاری این مراسم امتناع کردند و کوچک‌ترین تیتری در رابطه با آن کار نکردند، آیا این رسانه های اصلاح طلب به زعم اینکه مسئله شهدا سیاسی نشوند در روزنامه سیاسی خود اشاره ای به این موضوع نداشتند؟! واقعا خنده آور است که روشنفکران این رسانه ها چنین ذهنیتی داشته باشند.
ثانیاً؛ خیلی روشن است که پیام کسی که برای مملکتش شهید شده این است که ای مسئولین! ما برای این مملکت از جان‌مان هم می‌گذریم پس برای یک لقمه نان مملکت ما را ذلیل نکنید. کسانی که انتظار دارند از فرهنگ شهادت لزوم مذاکره بیرون بیاید واقعاً باید برای درمان عقل خود به دکتر مراجعه کنند. بی خود نیست که در برخی دست‌نوشته‌های مردم نوشته شده بود «ای شهدا! گویا شما مذاکره بلد نبودید!». از دیدگاه این افراد استفاده از مظلومیت امام حسین علیه السلام علیه یزید هم یعنی سیاسی کردن شهدا! پس این شهدا را چه کسی کشته است و در چه راهی شهید شده‌اند؟ آیا جز در رکاب خمینی کبیر شهید شدند که مهم‌ترین هدفش مبارزه با امریکا بود؟
ثالثاً؛ گویا دولت با هرگونه ابراز عقیده مردمی مخالف است. واقعیت این است که مردم با جان و دل‌شان در روز تشییع همان شعارهای ضد استکباری را که در همه محافل و راهپیمایی ها و در همه زمان بعد از انقلاب سر می دادند را نیز دوباره تکرار کردند اما اینکه چرا دولت با شعارهای ضد استکباری مخالف است و این شعارها را علیه خود می دانستند سوالی است که از خودشان باید پرسید.
رابعاً؛ اگر دولت مطابق شعارهایش عمل می‌کرد و اجازه تجمع مردمی می‌داد کار به اینجا نمی‌کشید. دولت این همه تظاهرات‌های نمازهای جمعه و تجمعات مردمی شهرستان‌ها را نادیده گرفت تا کار به اینجا کشید. کلمه «با تجمعات برخورد می‌کنیم!» تبدیل به ترجیع‌بند اظهارات مقامات امنیتی دولت راستگویان شده بود که به قول خودش در شعار "زنده‌باد مخالف" من را سر می‌داد ولی در واقعیت "به جهنم مخالف من " است. به نظر میرسد دولت نقد ناپذیر راستگویان هوایی جز سازش با کدخدا ندارد و با این رویه راه به جایی نخواهد برد.
خامساً؛ باید به برخی ها که این روزها مدام ادبیات خود را تغییر می دهند و طلبکارانه با مردم سخن می گویند گفت که به جای لگد زدن و پنجه کشیدن به صورت مردم بروید مسیر غلط خودتان را اصلاح کنید که فردا شهدا یقه شما را خواهند گرفت و خواهند گفت که قرار ما این نبود، نباید خون ما را این قدر ارزان و به قیمت لبخند کدخدا می‌فروختید ...
منبع: سایت خبری تحلیلی
